3.04.20111. Stanąć w obecności Bożej: Boże, jesteś i patrzysz na mnie, ja jestem przed Tobą.
2. Prośba do Ducha Świętego: Duchu Święty, przyjdź i ukaż mi prawdę zawartą w Słowie Bożym, które chcę dzisiaj rozważyć.
3. Przeczytać tekst: Uzdrowienie niewidomego od urodzenia (J 9,1-41)
4. Modlitwa wstępna: Proszę Cię Boże, Panie mój, aby wszystkie moje zamiary, decyzje i czyny były skierowane w sposób czysty do służby i chwały Twojego Boskiego Majestatu. Amen.
5. Wyobrażenie sobie miejsca: Zobaczyć Jezusa jak uzdrawia niewidomego. Widzieć reakcje faryzeuszów. Widzieć uzdrowionego.
6. Prośba o owoc rozmyślania: Proszę Cię, Panie, abym przejrzał.
Punkt 1. „Jezus przechodząc ujrzał pewnego człowieka, niewidomego od urodzenia.” Jezus dostrzega tego, który zobaczyć go nie może. Jezus widzi nas nawet wtedy, kiedy my nie widzimy Jego. Spróbuje poczuć na sobie wzrok Jezusa. Podziękuję za to, że on przy mojej ślepocie mnie zauważa.
Punkt 2. „Jakżeż oczy ci się otwarły?”. Ciekawość ludzka pragnie dociec, w jaki sposób niewidomy teraz widzi. On jednak poza zreferowaniem faktów, nie potrafi nic wyjaśnić. Tak właśnie dzieją się cuda. One po prostu się dzieją, po co zaprzątać sobie głowę pytaniem: jak? I tak tego nie odkryję. Czy kiedyś próbowałem dociekać, jak faryzeusze, zjawisk, które przekraczają moje rozumienie? Powinienem po prostu przyjąć dar.
Punkt 3. „Wierzę, Panie!”. Cud, o który niewidomy nawet nie prosił, którego wcale nie rozumiał, doprowadza go do wiary w Jezusa. Człowiek chciałby Jezusa zrozumieć, pojąć, zaznajomić się z Nim. Tymczasem temu człowiekowi wystarczy moment, aby uwierzyć. Moment przejrzenia. Kiedy ja przejrzałem i uwierzyłem? A może ciągle jestem ślepy i potrzebuję uzdrowienia?
7. Modlitwa końcowa:
- prosić o otwarcie oczu wiary
- podziękować za to, że Jezus mnie dostrzega, nawet gdy ja jestem całkowicie ślepy
- powierzyć się Matce Najświętszej, prowadzącej ociemniałych.
8. Refleksja po modlitwie: Rozważę, czy jestem zadowolony z modlitwy, za co podziękuję, co będę starał się poprawić.
