18.10.20101. Stanąć w obecności Bożej: Boże, jesteś i patrzysz na mnie, ja jestem przed Tobą.
2. Prośba do Ducha Świętego: Duchu Święty, przyjdź i ukaż mi prawdę zawartą w Słowie Bożym, które chcę dzisiaj rozważyć.
3. Przeczytać tekst: Wysłanie siedemdziesięciu dwóch (Łk 10,1-9)
4. Modlitwa wstępna: Proszę Cię Boże, Panie mój, aby wszystkie moje zamiary, decyzje i czyny były skierowane w sposób czysty do służby i chwały Twojego Boskiego Majestatu. Amen.
5. Wyobrażenie sobie miejsca: Zobaczyć Jezusa i uczniów, których posyła po dwóch.
6. Prośba o owoc rozmyślania: Proszę Cię, Panie, abyś mnie posłał.
Punkt 1. „Wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i miejscowości, gdzie przyjść zamierzał”. Jezus wysyła uczniów parami. Czy jestem samotny w dawaniu świadectwa Ewangelii? Z kim mógłbym iść głosić Ewangelię? Czy jestem samotnikiem, czy potrafię działać w duecie? Ewangelia to miłość, do miłości potrzeba dwojga, inaczej jest tylko teorią. Jak dogaduję się z kimś z kim mieszkam, pracuję, jadę na wakacje? Czy w ogóle się z kimś dogaduję?
Punkt 2. „Oto was posyłam jak owce między wilki”. Czy wiem, dokąd Jezus mnie posyła? Czy już mnie posłał, czy czekam na posłanie? Czy mam odwagę poprosić o posłanie? Czy wiem, że zostanę posłany nie w przyjazną przestrzeń, ale tam, gdzie mogą mnie pokąsać i zniszczyć? Czy boję się tego? Jak chciałbym głosić Ewangelię? W komfortowych warunkach?
Punkt 3. „Pokój temu domowi”. Jezus wysyła do domów. Pierwszym darem ucznia Jezusa jest pokój. Czy mam w sobie Boży pokój? Czy chcę go mieć? Jak o niego zabiegam? Czy idąc do kogoś niosę mu pokój? Czy może wręcz przeciwnie, kontakt ze mną drażni, denerwuje. Dlaczego?
7. Modlitwa końcowa:
- prosić o pokój wewnętrzny.
- podziękować Jezusowi za to, że ciągle posyła ludzi do głoszenia Królestwa.
- powierzyć się Matce Najświętsze, Królowej Apostołów.
8. Refleksja po modlitwie: Rozważę, czy jestem zadowolony z modlitwy, za co podziękuję, co będę starał się poprawić.
(fot. Droga na Luboń Wielki /2006/)
