1. Stanąć w obecności Bożej: Boże, jesteś i patrzysz na mnie, ja jestem przed Tobą.
2. Prośba do Ducha Świętego: Duchu Święty, przyjdź i ukaż mi prawdę zawartą w Słowie Bożym, które chcę dzisiaj rozważyć.
3. Przeczytać tekst: To wam przykazuję, abyście się wzajemnie miłowali (J 15,12-17)
4. Modlitwa wstępna: Proszę Cię Boże, Panie mój, aby wszystkie moje zamiary, decyzje i czyny były skierowane w sposób czysty do służby i chwały Twojego Boskiego Majestatu. Amen.
5. Wyobrażenie sobie miejsca: Wyobrazić sobie Jezusa przemawiającego do apostołów w czasie Ostatniej Wieczerzy.
6. Prośba o owoc rozmyślania: Proszę Cię, Panie, abym był godny nazywać się Twoim przyjacielem.
Punkt 1. „To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem.”. Jezus ogłasza nowe przykazanie miłości. Miarą miłości, którą nakazuje nam kochać, jest Jego miłość. Jaka jest moja miara miłości? Czy patrzę na Jezusa i w Ewangelii szukam Jego wzoru miłości? Gdzie w swoim życiu odnajdę miłość, która była na Jego miarę?
Punkt 2. „Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich”. Oto miara miłości Jezusa: oddać życie za tych, których się kocha. Czy zastanawiałem się nad tym, czy potrafiłbym oddać za kogoś życie? Chcę żyć tą miarą miłości?
Punkt 3. „...nazwałem was przyjaciółmi”. Jestem przyjacielem Jezusa? Jakie uczucia budzi we mnie ten tytuł? Przyjaciel z przyjacielem jest szczerym. Jezus daje mi wszystko: daje mi siebie w chrzcie, bierzmowaniu w Eucharystii. A ja? Czy jestem z Nim szczery? Czy w tej modlitwie byłem szczery? Czy chcę wyglądać przed Nim dobrze i poprawnie, a ukrywam to co mnie zasmuca i boli?
7. Modlitwa końcowa:
- prosić o miłość na miarę miłości Jezusa
- podziękować za Jezusa, który jest moim przyjacielem
- powierzyć się Matce Najświętszej, Pannie nieskalanej.
8. Refleksja po modlitwie: Rozważę, czy jestem zadowolony z modlitwy, za co podziękuję, co będę starał się poprawić.
