27.03.20111. Stanąć w obecności Bożej: Boże, jesteś i patrzysz na mnie, ja jestem przed Tobą.
2. Prośba do Ducha Świętego: Duchu Święty, przyjdź i ukaż mi prawdę zawartą w Słowie Bożym, które chcę dzisiaj rozważyć.
3. Przeczytać tekst: Jezus i Samarytanka (J 4,5-42)
4. Modlitwa wstępna: Proszę Cię Boże, Panie mój, aby wszystkie moje zamiary, decyzje i czyny były skierowane w sposób czysty do służby i chwały Twojego Boskiego Majestatu. Amen.
5. Wyobrażenie sobie miejsca: Zobaczyć Jezusa przy studni proszącego Samarytankę o wodę. Widzieć kobietę, słyszeć jej pytania.
6. Prośba o owoc rozmyślania: Proszę Cię, Panie, o pragnienie Ciebie.
Punkt 1. „Daj Mi pić”. Jezus zwraca się z tak bezpośrednią prośbą do nieznanej bliżej kobiety, a do tego pochodzącej z narodu wrogiemu Żydom. Jezus jest bezpośredni także i w stosunku do mnie. Nawet gdy ja nie wyobrażam sobie, by mnie mógł tak traktować. Czym mogę napoić Jezusa?
Punkt 2. „Kto będzie pił wodę, którą Ja mu dam, nie będzie pragnął na wieki”. Rozmowa od zwykłej wody przechodzi w rozmowę o prawdziwych pragnieniach człowieka, przekraczających jego ziemską egzystencję. Czy pragnę tej „wody”, którą chce mi dać Jezus? Czy jedynie pragnę szczęśliwego doczesnego życia, rodziny, dobrobytu, który zapewni mi bezpieczną egzystencję, zdrowia, dzieci, świętego spokoju? Jezus mówi o czymś innym, o czymś znacznie większym... Czy pragnę tego, co może mi dać Jezus?
Punkt 3. „Ja mam do jedzenia pokarm, o którym wy nie wiecie”. Jezus karmi się ludzkim pragnieniem, pragnieniem życia wiecznego, pragnieniem Ducha Świętego. Chce wzbudzić na nowo to pragnienie u Samarytanki. Chce wzbudzić je we mnie. Czy chcę nakarmić i napoić Jezusa swoją miłością do Niego?
7. Modlitwa końcowa:
- prosić o pragnienie Boga
- podziękować za to, że Jezus chce do mnie mówić bezpośrednio,
- powierzyć się Matce Najświętszej, której jedynym pragnieniem było pełnienie woli Bożej.
8. Refleksja po modlitwie: Rozważę, czy jestem zadowolony z modlitwy, za co podziękuję, co będę starał się poprawić.
