25.04.2009
1. Stanąć w obecności Bożej: Boże, jesteś i patrzysz na mnie, ja jestem przed Tobą.
2. Prośba do Ducha Świętego: Duchu Święty, przyjdź i ukaż mi prawdę zawartą w Słowie Bożym, które chcę dzisiaj rozważyć.
3. Przeczytać tekst: Ostatni nakaz (Mk 16,15-20)
4. Modlitwa wstępna: Proszę Cię Boże, Panie mój, aby wszystkie moje zamiary, decyzje i czyny były skierowane w sposób czysty do służby i chwały Twojego Boskiego Majestatu. Amen.
5. Wyobrażenie sobie miejsca: Wyobrazić sobie Jezusa Zmartwychwstałego stojącego ostatni raz przed Apostołami. Usłyszeć ostatnie słowa Jezusa. Zobaczyć jak wstępuje do nieba.
6. Prośba o owoc rozmyślania: Proszę Cię, Panie, o odwagę w głoszeniu Ewangelii.
Punkt 1. „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu”. Nakaz misyjny, który dotyczy jedenastu ludzi. Odpowiedzialność głoszenia Ewangelii na całym świecie spoczywa na grupce ludzi, prostych robotników palestyńskich. Czy mogli poważnie wziąć te słowa? Czy ja poważnie biorę te słowa do siebie, że do mnie Jezus również kieruje ten nakaz? Dokąd mnie posyła? Z którego miejsca rozpocznę swój pochód misyjny przez świat, tzn. które miejsce jest dla mnie pierwsze w głoszeniu Ewangelii? A może ten nakaz jest dla mnie abstrakcją, uważam, że mnie nie dotyczy? Jestem uczniem Jezusa czy nie?
Punkt 2. „Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony”. Jeszcze raz zwrócę uwagę na znaczenie wiary i chrztu w moim życiu. Często o tym słyszę, np. w kazaniach. Czy naprawdę doceniam dar wiary i chrztu? Czy za nie dziękuję? Czy zdaję sobie sprawę, że są to najistotniejsze sprawy nie tylko dla mnie, ale i dla innych ludzi. Nie zdrowie, nie szczęśliwa rodzina, nie dom i samochód, nie wykształcenie. Czy pragnę, aby wszyscy uwierzyli i byli ochrzczeni? Czy spotkałem człowieka niewierzącego, nieochrzczonego. Jaka była moja reakcja po takich spotkaniach?
Punkt 3. „Pan współdziałał z nimi i potwierdzał naukę znakami, które jej towarzyszyły”. Święty Marek towarzyszył św. Piotrowi, nie słyszał on bezpośrednio nakazu głoszenia Ewangelii, ale sam go wypełnił – również pozostawiając ją na piśmie. Jeśli rozpocznę głoszenie Ewangelii, Jezus obiecuje pomoc, współdziałanie i potwierdzenie obranej drogi znakami. Czy zwracam uwagę na znaki dawane mi przez Boga? Czy zdaję sobie sprawę, że towarzyszą one mówieniu o Chrystusie? Czy potrafię w swoim życiu takie znaki sobie przypomnieć i za nie podziękować?
7. Modlitwa końcowa:
- prosić o odwagę w mówieniu o Chrystusie
- podziękować za znaki od Boga umacniające na drodze wiary
- powierzyć się Matce Najświętszej, której obecność umacniała Apostołów w głoszeniu Ewangelii.
8. Refleksja po modlitwie: Rozważę, czy jestem zadowolony z modlitwy, za co podziękuję, co będę starał się poprawić.
Bociek
1 rok temu