22.12.2009
1. Stanąć w obecności Bożej: Boże, jesteś i patrzysz na mnie, ja jestem przed Tobą.
2. Prośba do Ducha Świętego: Duchu Święty, przyjdź i ukaż mi prawdę zawartą w Słowie Bożym, które chcę dzisiaj rozważyć.
3. Przeczytać tekst: Magnificat. (Łk 1,46-56)
4. Modlitwa wstępna: Proszę Cię Boże, Panie mój, aby wszystkie moje zamiary, decyzje i czyny były skierowane w sposób czysty do służby i chwały Twojego Boskiego Majestatu. Amen.
5. Wyobrażenie sobie miejsca: Zobaczyć Maryję mówiącą słowa wielbiące Boga.
6. Prośba o owoc rozmyślania: Proszę Cię, Panie, o dar modlitwy uwielbienia.
Punkt 1. „Wielbi dusza moja Pana…”. Maryja, gdy Elżbieta powiedziała jej o niezwykłym poruszeniu się jej syna w łonie, rozpoczyna modlitwę uwielbienia, którą Kościół modli się każdego wieczora… uwielbiać Boga to wyrażać swój zachwyt Nim i tym, co czyni w człowieku. Uwielbienie to otwarcie się duszy na obecność Boga. Jakie miejsce w moim życiu ma modlitwa uwielbienia? Czystego i bezinteresownego chwalenia Boga za to, że jest i pozwala się poznać przez swoje dzieła. Poproszę o dar modlitwy uwielbienia.
Punkt 2. „Raduje się duch mój w Bogu, Zbawcy moim”. Radość duszy jest modlitwą uwielbienia. Pozwolenie sobie na rozradowanie wewnętrzne przed obliczem Boga jest wielką modlitwą. Znów bezinteresowną. Ile radości jest w mojej modlitwie? Na ile swoją radość przegaduję w rozmowach z ludźmi, a na ile wylewam ją przed Panem w modlitwie?
Punkt 3. „Bo wejrzał na uniżenie swojej służebnicy”. Pan Bóg zawsze dostrzega pokorę. Nawet jak się nam wydaje, że jej nie widzi. Czy moje pokora przyniosła mi poczucie radości Boga, iż się dla Niego uniżyłem? Poproszę o wiarę, że bycie pokornym cieszy Boga.
7. Modlitwa końcowa:
- prosić o dar modlitwy uwielbienia.
- podziękować za radość w mojej duszy.
- powierzyć się Matce Najświętszej, wielbiącej Boga.
8. Refleksja po modlitwie: Rozważę, czy jestem zadowolony z modlitwy, za co podziękuję, co będę starał się poprawić
Bociek
1 rok temu