29.06.2009
1. Stanąć w obecności Bożej: Boże, jesteś i patrzysz na mnie, ja jestem przed Tobą.
2. Prośba do Ducha Świętego: Duchu Święty, przyjdź i ukaż mi prawdę zawartą w Słowie Bożym, które chcę dzisiaj rozważyć.
3. Przeczytać tekst: Wyznanie Piotra (Mt 16,13-19)
4. Modlitwa wstępna: Proszę Cię Boże, Panie mój, aby wszystkie moje zamiary, decyzje i czyny były skierowane w sposób czysty do służby i chwały Twojego Boskiego Majestatu. Amen.
5. Wyobrażenie sobie miejsca: Zobaczyć Jezusa pytającego uczniów a wśród nich Piotra.
6. Prośba o owoc rozmyślania: Proszę Cię, Panie, poznanie prawdy o tym, kim jesteś.
Punkt 1. „Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego?” Czy zastanawiałem się nad tym, jaki jest stosunek ludzi z mojego otoczenia do Jezusa? Kim dla nich jest? Co odpowiedziałbym Jezusowi, gdyby to do mnie skierował takie pytanie?
Punkt 2. „A wy za kogo mnie uważacie?”. Właśnie, a ja za kogo uważam Jezusa? Kim on jest dla mnie? Będę unikał katechizmowych formułek, czy poprawnych religijnie odpowiedzi. Kim jest dla mnie Jezus? Jaką rolę pełni w moim życiu? Czy miałbym w ogóle odwagę odpowiedzieć na to pytanie, gdyby Jezus wprost mnie zapytał?
Punkt 3. „Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego”. Odpowiedź, która jest odpowiedzią z łaski. Przyjęcie prawdy o tym, że Jezus jest Zbawicielem jest łaską. Wyrażenie tej prawdy również jest łaską. Czy kiedyś miałem okazję wyznać publicznie /przynajmniej w obecności jednej osoby/ swoją wiarę w Jezusa jako Zbawiciela? Tak, jest moim Panem i Zbawicielem… Czy lękam się takich sytuacji? Unikam ich, wolę, abym nie musiał odpowiadać? A może obnoszę się ze swoją wiarą w Jezusa, nawet gdy mnie nikt nie pyta o nią? Czy jednak ten sposób wyznawania wiary jest zgodny z duchem odpowiedzi Piotra?
7. Modlitwa końcowa:
- prosić o odwagę publicznego wyznawania wiary w Jezusa.
- podziękować za łaskę wiary
- powierzyć się Matce Najświętszej, Matce Zbawiciela.
8. Refleksja po modlitwie: Rozważę, czy jestem zadowolony z modlitwy, za co podziękuję, co będę starał się poprawić.
Bociek
1 rok temu