30.06.2009
1. Stanąć w obecności Bożej: Boże, jesteś i patrzysz na mnie, ja jestem przed Tobą.
2. Prośba do Ducha Świętego: Duchu Święty, przyjdź i ukaż mi prawdę zawartą w Słowie Bożym, które chcę dzisiaj rozważyć.
3. Przeczytać tekst: Burza na jeziorze (Mt 8,23-27)
4. Modlitwa wstępna: Proszę Cię Boże, Panie mój, aby wszystkie moje zamiary, decyzje i czyny były skierowane w sposób czysty do służby i chwały Twojego Boskiego Majestatu. Amen.
5. Wyobrażenie sobie miejsca: Zobaczyć Jezusa uciszającego burzę.
6. Prośba o owoc rozmyślania: Proszę Cię, Panie, szacunek dla sił przyrody.
Punkt 1. „Zaczęła się wielka burza”. Gwałtowne zjawiska przyrody ukazują siłę zawartą w przyrodzie. Człowiek ciągle pozostaje przed nią bezradny. Jak apostołowie byli bezradni przed burzą, tak i dzisiaj jesteśmy bezradni przed takimi zjawiskami. Jaki jest mój stosunek do sił przyrody, które mogą nawet zagrażać życiu? Czy widzę w nich potęgę Stwórcy? Czy widzę swoją małość i bezradność?
Punkt 2. „Zgromił wichry i jezioro”. Jezus poważnie traktuje przyrodę. Gromem słów odpowiada na gromy burzy. Siły przyrody są ogromne, mogą zmieść człowieka w jednej chwili, ale jednocześnie Bóg może zawiesić działanie sił przyrody, zmienić je, żeby ochronić nawet jednego człowieka. Czy jestem świadom, że Bóg dla mnie mógłby zmienić zjawiska przyrody? Czy kiedyś doświadczyłem związku między moją modlitwą i wiarą a zjawiskami pogody?
Punkt 3. „Kimże On jest, że nawet wicher i jezioro są Mu posłuszne?”. Kim jest mój Pan? Czy kiedyś zadziwił mnie potęgo swojego działania? Jakie doświadczenie mogę przywołać w pamięci, które wywołało we mnie zdziwienie Bożą mocą? Podziękuję za nie….
7. Modlitwa końcowa:
- prosić o pokorę wobec przyrody
- podziękować za gwałtowne zjawiska przyrody
- powierzyć się Matce Najświętszej, która jest Gwiazdą zaranną.
8. Refleksja po modlitwie: Rozważę, czy jestem zadowolony z modlitwy, za co podziękuję, co będę starał się poprawić.
Bociek
1 rok temu